بايد بگويم که در خانواده کاملاً علاقمند به ورزش و ورزشکار به دنيا آمدم. مادرم يعني ماريا استلا که همانند من در کارارا به دنيا آمده يکي از قهرمانان پرتاب وزنه و پرتاب ديسک در رشته دووميداني است. او براي پرتاب وزنه رکوردي با 15 متر و 43 سانتي متر در اختيار دارد و 17 مقام قهرماني را در ليگ ايتاليا به خود اختصاص داده است و در رشته پرتاب ديسک نيز او در تيم ملي ايتاليا با 57 متر و 54 سانتي متر به عنوان يک رکوردگذار معرفي شد. در واقع مادر من در ايتاليا از اين نظر صاحب عنوان بود، او در 14 مي 1972 با ورزش حرفه اي خداحافظي کرد. اما پدرم يعني آدريانو متولد لاتيزانا از شهر اودينزه است. او نيز يک ورزشکار حرفه اي بود و همانند مادرم در رشته پرتاب وزنه و هم تيمي او در تيم ملي ايتاليا البته در دسته مردان! او داراي يک مقام دومي در رقابت هاي قهرماني در اروپاست و 15 بار نيز به تيم ملي ايتاليا دعوت شده است و در نهايت با عنوان سرگروهي آتزوريها از ورزش حرفه اي کناره گيري کرد و در حالي که پروفسور فيزيک بود در دبيرستان مشغول به ادامه تدريس شد. اما من دو خواهر هم دارم که البته هر دوي آنها بزرگتر از من هستند. جوئندالينا و رونيکا هر دو متولد شده در کارارا مثل من و مادرم. آنها عاشق بسکتبال هستند جوئندالينا عضو تيم ماته را در سري A1 و تيم ملي بسکتبال ايتاليا بوده که با ماته را به يک مقام اولي در ليگ ايتاليا دست يافته است. ولي در مجموع من از همه آنها مقام هايم بيشتر است، زيرا ورزش را به صورت کاملاً حرفه اي دنبال مي کنم. هافبکي که دروازه بان شد! به خاطر شرايط خاص خانوادگي و علاقه فراوانم به فوتبال پدرم تصميم گرفت در 6 سالگي مرا به يک مدرسه فوتبال بفرستد و به اين ترتيب من در يکي از بهترين مدارس فوتبال به نام " کانالتو" زيرنظر ليبروسالوتي که خاطرات زيبايي از اين مربي دارم به آموزش فوتبال پرداختم آن هم با جديت مثال زدني و تشويق بسيار زياد خانواده ام. در هر حال با اشتياق فراواني که داشتم خيلي زود به تيم پرتيکتا در کارارا پيوستم و زيرنظر مربياني همچون بوني، روزيني و آوالونه که خيلي به من کمک کردند تمرين کردم. آنها مي گفتند من بيشتر به درد دفاع مي خورم و عده اي ديگر دروازه باني را برايم مفيد مي دانستند، اما بنا به خواسته يکي از مربيان و اغلب دوستانم در خط مياني مشغول به بازي شدم و اين موضوع براي بازيکن نوجواني مثل من اصلاً خوشايند نبود. اسطوره آن زمان من در خط مياني لوتار ماتئوس هافبک تيم ملي آلمان و به عقيده من او در دوره خود يکي از بهترين بازيکنان ميانه ميدان بود. بعد از مدتي از تيم پرتيکاتا جدا شدم و به پسکارا در شهر جنوا رفتم. در اولين مسابقه به عنوان هافبک در سن 10 سالگي در پيکار منتخب نوجوانان توسکاني با ونه تو به ميدان رفتم و سپس براي تشويق به استاديوم سن سيرو فرستاده شديم. يک اضطراب و هيجان باورنکردني بازي اينتر با ورونا در ليگ ايتاليا فصل 89-1988 که با پيروزي يک بر صفر اينتر به پايان رسيد. گل اين مسابقه رابرتي به ثمر رساند و اين يک خاطره نه چندان بد برايم بود. سرانجام دروازه بان شدم! براي رسيدن به پست مورد نظرم خيلي زحمت کشيدم. به هيچ وجه نتوانستم خودم را قانع کنم که در خط مياني بازي کنم و به همين خاطر به دنبال دروازه باني رفتم. افسانه آن روزهاي من کسي جز توماس انکونو دروازه بان بزرگ تيم ملي کامرون نبود. بازيهاي او مرا هيجان زده مي کرد انکونو به عنوان يک ستاره بزرگ در جام جهاني 1982 شناخته شد که البته آن زمان من خيلي کوچک بودم. اما اوج هنر او در جام جهاني 1990 در ايتاليا بود. اولين مسابقه مقابل آرژانتين که هرگز آن را از خاطرم نمي برد و سپس رسيدن به مرحله يک چهارم پاياني، بهترين بازي او در برابر انگلستان بود و مهار 2 ضربه پنالتي انگليس هاي بزرگ و مغرور! انکونو انگيزه هايم را براي دروازه بان شدن بيشتر کرد و در سن 12 سالگي به آنچه مي خواستم رسيدم. من براي اين کارم چند دليل داشتم. اول انتخاب خودم، دوم عشق به توماس انکونو و سوم به خاطر هم شباهت بودن نام فاميلي ام با لورنزو بوفون سنگربان بزرگ اينتر و ميلان! اما موضوع به همين جا ختم پيدا نکرد و من در عرض مدت 5 الي 6 ماه زيرنظر پيزه ريني مربي دروازه بانان بوناسکولو و آويرو مائکوني تحت تعليم قرار گرفتم. بايد اعتراف کنم، پدرم در اين راه خيلي کمکم کرد، او برنامه هايم را مرتب مي کرد و با مربيان در موردم صحبت مي کرد و اکثراً به خاطر احترام به پدرم کمک حال من مي شدند. حضور بازيها در 12 سالگي تبديل به يک دروازه بان خوب شدم و 3 تيم مطرح پارما، ميلان و بولونيا خواهان استخدامم شدند و اين يک لحظه رؤيايي براي من و اعضاي خانواده ام بود. به خاطر علاقه ام به ميلان تصميم گرفتم راهي اين تيم شوم زيرا در آن 2 بازيکن بزرگ هلندي همچون فان باستنف رودگوليت و... حضور داشتند، اما خانواده ام به پارما راي دادند زيرا اين تيم به منزل ما نزديک بود و در نهايت در سال 1991 و در سن 13 سلگي به اين تيم ملحق شدم در آنزمان پارما در سري B حضور داشت. در پارما 2 مربي هميشه در قلب من جاي دارند. اولي ارمزپولي مربي تيم با 300 بازي با پيراهن پارما و دومي ارمزفولوني مربي دروازه بان پارماکه از بزرگترين و تاثيرگذارترين مربيان در زندگي ام بودند. بعد از گذشت 6 ماه با پارما به سري A صعود کرديم. روزگار پرکاري را با فوليوني سپري مي کردم و هر روز با پشتکار زياد و جديت فراوان تمرين کردم. بعد از صعود پارما به ليگ دسته اول ارمز پولي جاي خود را به راييتو داد. من در سن جواني دوستان خوبي پيدا کردم مثل مورلو، فالزيني، بارونه، فرانچسکيني و بره تي روز به روز به تيم بزرگسالان پارما نزديک تر شدم تا اين که در سال 1995 و در سن 17 سالگي به تيم نويواسکالا پيوستم با بازيکناني نظير بوچي، گالي ويسنتا. اسکالا اوائل اصلاً اهميتي به من نمي داد، اما پس از حضور چند دقيقه اي در يک بازي دوستانه به او ثابت کردم مي توانم بيشتر در ترکيب اصلي قرار بگيرم و البته اسکالا نيز از به خدمت گرفتن من ابراز رضايت کرد. او روزي به من گفت: ايمان دارم تو در آينده دروازه بان بزرگي مي شوي، پس بيشتر تمرين کن و کمتر وقت خود را بيهود بگذران! روزهاي طلايي آغاز شد به سفارش پدرم به دنبال شخصي مطمئن و با درايت براي سپردن برنامه هايم به او گشتم و به سراغ سيلوانو مارتينا رفتم. در 14 سالگي هم اين درخواست را از او کرده بودم ول يوي نپذيرفت و اذعان کرد که هنوز خيلي جوانم ولي بعد از 3 سال که دوباره اين پيشنهاد را به وي دادم خيلي سريع و با اشتياق پذيرفت. بعد از آن به دنبال جذب يک اسپانسر مالي گشتم. اول Uhisport که کمپاني لوازم و پوشاک ورزشي بود را انتخاب کردم آنها 10 ميليون به من پيشنهاد دادند، ولي پس از مدتي با " Poma" به توافق رسيدم که از همه نظر براي من عالي بود و هر دو طرف از اين همکاري راضي و خوشحال بودند و فکر مي کنم آنها تا پايان دوران حرفه اي فوتبالم در کنارم باشند. در فصل 96-1995 در جام يوفا مقابل هالم استادس پوچي درون دروازه قرار گرفت. گالي به تيم لوکه زه ملحث شده بود اما براي يکشنبه بعد و بازي مقابل ميلان در 19 نوامبر 1995 دي پالما مربي دروازه بانان تيم به اسکالا مرا پيشنهاد داد. او اذعان کرد من در حال حاضر بهترين کانديدا براي اين پست هستم و سرانجام اسکالا مرا به جاي پوچي روانه زمين کرد. آن لحظه زيبا و هيجان انگيزه را هرگز فراموش نمي کنم. اولين حضور در سري A بالاخره روزي که مي خواستم فرا رسيد و به سفارش دي پالما در يک ديدار بزرگ به ميدان رفتم. 19 نوابر 95 را براي هميشه در خاطرم حک کردم، در اين بازي بازيکنان بزرگ حضور داشتند و در پايان دو تيم به تساوي بدون گل رسيدند، خوشحال بودم که در اولين بازي گلي دريافت نکردم، آن هم مقابل مهاجمان بزرگ ميلان! آرام آرام تغييراتي در پارما صورت گرفت، اسکالا رفت و به جاي او کارلو آنچلوتي آمد. جان فرانکوزولا نيز در نوامبر به چلسي رفت و به اين ترتيب پارما به نوعي خانه تکاني کرد. خاطرات زيبايي از آن فصل دارم. دوستان خوبي براي خودم پيدا کرده بودم، آپولوني، بناريوو، کاناوارو، تورام، دينوباجو، کريپا، استانيچ، کيه زا و کرسپو. در سال بعد مورد تاييد آنچلوتي قرار گرفتم و جانشين مناسبي براي لوکابوچي شدم. تيم قدرتمندي شده بوديم. همه چيز به خوبي پيش مي رفت. آدريانو(پدرم) مي گفت: هرگز تصور نمي کرد که مرا در اين سطح از فوتبال ببيند، او هنوز هم اين حرف را در مهماني هاي خانوادگي و خودماني بر زبان مي آورد

موفقیت‌ها:

در تیم ملی

قهرمان تیم ملی زیر 21 ساله‌های اروپا: 1996
قهرمان جام جهانی: 2006

در باشگاه

قهرمان سری A ایتالیا: 02/2001،  03/2002،  05/2004،  06/2006
قهرمان سری B ایتالیا: 07/2006
نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: 03/2002
قهرمان جام یوفا: 99/1998
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 99/1998
قهرمان سوپرجام ایتالیا: 1999، 2002، 2003

موفقیت‌ها و افتخارات شخصی:

برترین دروازه‌بان سری A: 1999، 2001، 2002، 2003، 2004، 2006، 2008
برترین دروازه‌بان جهان: 2003، 2004، 2006، 2007
جایزه باشگاه فوتبال یوفا به عنوان برترین دروازه‌بان سال: 03/2002
برنده جام لئو یاشین: 2006
انتخاب در تیم ستاره‌های جام جهانی: 2006
انتخاب در فیفا 100
انتخاب در تیم ستاره‌های جام ملت‌های اروپا: 2008                                 

در جام جهاني 2006 آلمان 453 دقيقه دروازه ايتاليا رو بسته نگه داشته است


در جام جهاني 2006 آلمان فقط 2 گل دريافت کرده که يک گل به خودي بوده و


ديگري از روي نقطه پنالتي به دست آمده است


از سوي پله عضو 125 بازيکن برتر زنده دنيا قرار دارد


يکي از دلايلش براي موندن در يوونتوس الکس دل پيرو کاپيتان

فعالیت باشگاهی

بوفون از همان آغاز جوانی، تکیه‌گاه مطمئن تیمش بود. اولین حضور او در سری A برمی‌گردد به تاریخ نوامبر سال 1995 در 17 سالگی در تیم پارما در مقابل تیم قدرتمند و پرآوازه‌ میلان که این بازی با تساوی بدون گل  به پایان رسید. وی پس از آن دروازه‌بان تا آن زمان ثابت تیم، لوکا بوچی را کنار زد و خود گلر ثابت تیم شد.

او فصل 01/2000 را هم در پارما سپری کرد و به پیشنهادات میلیونی باشگاه‌های بزرگ اروپا پشت پا زد. تنها در تابستان سال 2001 بود که به ازای 1/54 میلیون یورو به جای ادوین فان در سار هلندی به یوونتوس تورین پیوست که تا امروز هم بالا‌ترین مبلغ قرارداد یک دروازه‌بان در تاریخ فوتبال می‌باشد.

وی در همان ابتدای حضورش با یوونتوس قهرمان لیگ فوتبال باشگاهی ایتالیا شد و در فصل 03/2002 نیز از این عنوان دفاع کرد. به علاوه در سال 2003 به همراه یووه به فینال مسابقات لیگ قهرمانان اروپا رسید که آنها در این بازی در ضربات پنالتی با نتیجه 2 بر 3 مغلوب آ.ث. میلان شدند. بوفون در فصل 05/2004 هم با یووه قهرمان سری A شد که البته پس از رسوایی تبانی،‌ این عنوان از آنها سلب شد.

در 14 آگوست سال 2005 در یک دیدار تدارکاتی در جام برلوسکونی در مقابل آ.ث. میلان به کاکا برخورد کرده و به شدت از ناحیه کتف مصدوم شد و چند ماه نتوانست در میادین فوتبال حضور یابد. در این مدت،‌کریستیان آبیاتی که به صورت قرضی از میلان به یووه آمده بود، جای او را در درون دروازه یوونتوس اشغال کرد. در پایان ماه نوامبر اعلام کرد که دوباره سلامتی‌اش را  به دست آورده است، ‌اما در ابتدا کمتر بازی می‌کرد، چراکه مصدومیتش به طور کامل بهبود نیافته بود.

 در دیدار برگشت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مقابل آرسنال لندن، بوفون پنجاهمین بازی اروپایی خود در پیراهن یوونتوس را انجام داد. در ماه مه سال 2006 مورد اتهام قرار گرفت که در شرط‌بندی‌های غیرقانونی روی مسابقات سری A ایتالیا شرکت داشته است که البته بعدا از سوی دادستانی بی‌گناه شناخته شده و از او اعاده حیثیت شد.

با وجود سقوط اجباری یوونتوس به سری B در فصل 07/2006 به دلیل رسوایی تبانی، برخلاف بسیاری از بازیکنان این تیم، بوفون یووه را ترک نکرد. وی بلافاصله در فصل بعد با این تیم که در این مدت تحت رهبری دیده دوشان فرانسوی قرار داشت، دوباره به دسته اول برگشت.

در 7 ژوئن سال 2007 قراردادش را با یوونتوس تا سال 2012 تمدید کرد. در 12 مارس سال 2008 نیز یک سال دیگر به مدت قراردادش افزود.

فعالیت ملی

جی جی بوفون خیلی زود گلر تیم ملی زیر 21 سال ایتالیا شد و با این تیم در جام ملت‌های اروپا در سال 1996 شرکت کرد. در 19 سالگی و در تاریخ 29 اکتبر سال 1997 در مسابقه پلی-آف مقدماتی جام جهانی 98 در مقابل تیم روسیه، اولین بازی خود در تیم ملی بزرگسالان را انجام داد. وی در این بازی جانشین جان لوکا پالیوکای مصدوم شده بود. بوفون در جام جهانی 1998 هم حضور داشت ولی در هیچ‌یک از بازی‌ها درون دروازه قرار نگرفت.

وی در جام ملت‌های اروپا در سال 2000 دروازه‌بان ثابت تیم ملی بود،‌ ولی به علت شکستگی انگشت در دور پایانی این بازی‌ها حضور پیدا نکرد. جانشین وی،‌ فرانچسکو تولدو در این بازی‌ها نمایش خوبی ارائه داد و جای او را در درون دروازه تیم ملی گرفت. اما بوفون هم دست از تلاش برنداشت و پس از آن تاکنون شماره یک بی‌چون و چرای تیم ملی ایتالیا است.

وی در جام جهانی 2006 آلمان نیز گلر ثابت تیم ملی کشورش بود. وی دراین جام نمایشی بی‌عیب و نقص داشت و توانست تا مرحله فینال دروازه‌اش را بسته نگه دارد. تنها گلی که وی در هفت بازی دریافت کرد،‌ گل به خودی کریستین زاکاردو و یک ضربه پنالتی از سوی زین‌الدین زیدان فرانسوی در دیدار فینال در 9 ژولای 2006 بود. در این فینال وی به همراه ایتالیا پس از یک ضربه پنالتی در مقابل فرانسه قهرمان جهان شد و خود وی نیز جایزه لئو یاشین را به عنوان برترین دروازه‌بان جام دریافت کرد.

بوفون در تمامی دیدارهای جام ملت‌های اروپا در سال 2008 نیز شرکت داشت. در دور مقدماتی در مقابل رومانی موفق شد ضربه پنالتی آدریان موتو را مهار کرده و از حذف زودهنگام تیمش جلوگیری کند. در مرحله یک چهارم نهایی در ضربات پنالتی در مقابل اسپانیا نیز یک پنالتی را گرفت، اما نتوانست مانع از حذف تیم ملی ایتالیا شود.

در 14 نوامبر سال 2009 در دیداری دوستانه در ورزشگاه آدریاتیکو در پسکارا در مقابل هلند که به تساوی بدون گل انجامید، صدومین بازی ملی خود را انجام داد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: